This was the easy part – Bali – Maumere (Flores)



Hoi Ludy en Jurriaan,
Na het inpakken vanmorgen in Bali, de fiets klaargemaakt en met het busje richting vliegveld, ditmaal naar de afdeling domestic. Gelukkig was de vlucht niet gecancelled of vertraagd, want dat gebuert nogal eens met merpati airllines. De fiets kon ook zoner doos mee, gelukkig maar, want het voorwile moest er af anders kon hij niet in het vrachtruim van de oude Fokker 100. Met een kleine vertraging vetrokken we voor een eerste tussenlandig op Wangaipu (Sumba), na een stop van een klein half uur ging e vvulcht verder richting Maumere op Flores, maain eindbestemming voor deze vlucht. Omdat je het laatste stuk niet zo hoog vliegt, had ik een goed zicht van wat mij vanaf morgen te wachten staat. het laqndschap ziet er van boven nogal bruin uit, enigszins verdroogd, niet het overdadige groen wat ik zo van indonesie verwachtte. Ook zijn er veel, veel, veel steile bergen en begon tot me door te dringen wat me de komende dagen en weken te wachten staat.. In Maumere aangekomen (S 8,6 372 E 122,3082 – googel earth coordinaten) stond het busje voor vervoer naar Sea World ons al op te wachten. Het hotel ligt aan het strand en daar heb ik een beachhouse. Aangezien ik hier maar 1 nacht blijf, ben ik direct begonnen mijn fiets te controleren en in elkaar te zetten. Gelukkig was alles heel en recht.Diverse personeelsleden hielpen mij met het in elkaar zetten en keken bewonderend naar mijn klaxon, die volgens mij hier vooral door de ijscoman worden gebruikt. Ik zal dus nog wel populair worden als ik toeterend oor de desa fiets! Alleen mijn fietshelm heeft de laatste etappe niet overleefd en wat van de restanten is overgebleven is helaas niet meer geschikt om op het hoofd te plaatsen. Na het in elkaar zetten van de fiets viel het donker al in en had ik mijn eerste ‘kalenderfoto’ uitzicht van de ondergaande zon over zee achter een verderop gelegen eiland. Door het steeds onderweg zijn heb ik nog betrekkelijke weinig contact met de mensen gehad, maar dat zal de komene tijd zeker het geval zijn. Denk de komende dagen niet te kunnen internetten tot ik in Ende ben aangekomen, ik geloof zo’n 70km over de weg. Het is hier warmer 30 graden en nog steeds vochtig/klam. Anneke, Ludy, Pieter en Rene, dank voor jullie mails, die wegens beperkte internet tijd niet persoonlijk kan beantwoorden, maar hopelijk zorgt dit blog daar voor.
sampai beretemu lagi (tot ziens)