Woensdag, 12 augustus 2009
Van: Pidang Naar: Empang
ODO: 415km Dag: 26,28km Avg: 16,70km/h/h Temp: 34 0C
Max Climb:9% Avg Climb:2% Max Alti: 1164m Tot Alti:4093m
Na een laatste kop thee en foto’s van het dorpje verlaat ik Pindang. Hoewel de verleiding er enigszins is om door te fiete naar Sumbawa Besar, besluit ik vandaag maar een kort ritje naar Empang te doen, gezien de inspanning van gister. Ook wil ik advies over mijn conditie. Na anderhalf uur fietsen beland ik in Empang. Ik zie een bord van het hotel dat ik moet hebben, maar fiets er glad voorbij. Dit kan het niet zijn! Alles potdicht. Als ik verder de plaats binnen fiets, informeer ik naar het hotel. Ik word terugverwezen naar de plek die ik net was gepasseerd. Als ik omkeer, blijkt er leven in het hotel. Het feitelijke hotel blijkt te bestaan uit een serie huisjes op palen in een nogal verwaarloosde tuin, mét bomen en een briesje. Er is een fan, een mandi en een westers toilet. Van de eignaar krijg ik een bord nasi. Lekker! Spoedig merk ik dat ik vanmorgen toch iets te vroeg ben opgestaan en besluit wat slaap in te halen. Dat lukt uitstekend want ik word tegen drie uur ’s middags weer wakker. Opnieuw afspoelen in de mandi en op zoek naar medisch advies. Men wijst me de weg naar een klein maar kraakhelder ziekenhuis. Ik beschrijf met m’n woordenboekje in de hand mijn duizeligheid en algemene slapte. Mijn bloeddruk wordt genomen, 140/90 en dat vinden de beide artsen en de verpleegster aan de hoge kant. Ik heb eerlijk gezegd geen idee wat (voor mij) normaal is. Ik krijg een strip vitaminepillen en wat zakjes isotone zoutoplossing om het verlies aan zout aan te vullen. Verder kan men geen bijzonderheden ontdekken. Als ik voor het recept wil betalen, wordt dit geweigerd. Na het nodige aandringen lukte het me om een donatie van 50.000rp achter te laten. Het hospitaal kan ten slotte ook niet van de lucht leven. In het dorp is het feest. Overal zijn optochtjes van kinderen in alle leeftijden die keurig uitgedost in hun schooluniformen begeleid door ouders en leraren in het gelid langs straat marcheren. Op het centrale veld wordt een volleybalwedstrijd gespeeld een overal zijn kraampjes waar snacks worden verkocht. Een van de medegasten bied aan om met zijn auto me aar een eethuis 1 km verderop te brengen.Ik eet weer het gebruikelijke bord nasi, dit keer met een klein stukje kip erbij.