Van:Paga Fiets/Bus Naar: Moni
ODO: 62km Dag: 5,81km Avg: 11,50 km/h Temp: 30 0C
Max Climb 16%: Avg Climb 5%: Max Alti: 61m Tot Alti: 751m
Als ik om 5.00 uur wakker word, blijkt het een beetje te hebben geregend en is er ook een windje geweest, want mijn hoofddoekje is van het balkon gewaaid. Nog in het donker pak ik mijn spullen in. Door het licht van mijn zaklamp worden de wespen, die in de hut een nest aan het maken zijn, wakker. Een wesp verstrikt zich in de klamboe die ik net aan het opvouwen ben. Tijdens de poging de wesp uit het net te schudden, word ik venijnig in mijn pink gestoken. Geen goed begin van de dag. Om 6 uur is de fiets bepakt en ben ik klaar voor vertrek. Van de baas krijg ik thee en twee donuts als ontbijt. Over de donuts doe ik bijna een half uur. Het is kwart voor zeven als ik op de fiets stap om te vertrekken onderweg zijn de kinderen al te voet of achter op een brommer op weg naar school. Na slechts 5,8km wil het bij de tweede heuvel al niet meer en stop ik bij een warung om thee te drinken en op de bus te wachten die me naar Moni moet brengen. Om half negen is er een bus die me mee wil nemen. Gelukkig is de bus niet al te vol en kunnen we redelijk ruim zitten. De fiets wordt achterop de bus gebonden. Aangezien ik een plek aan het open raam heb, krijg ik geen last van de slingerende en al maar stijgende weg naar Moni. Blij dat ik de bus heb genomen! In Moni aangekomen worden mijn spullen uitgelaten. Samen met twee franse backpackers word ik uitgenodigd om de accomodatie van ene Jeffry te bekijken. Helaas is er maar 1 kamer beschikbaar, en die kiest het franse stel die. Jeffry brengt mij en fiets naar het even verderop gelegen Arwanti Homestay. Daar is een ruime bungalow met douche en westers toilet beschikbaar. Moni is een toeristisch trekpleister want het vormt het vertrekpunt van dé bezienswaardigheid van Flores, de beklimming (per brommer) van de vulkaan Kelimutu. Die is beroemd omdat het kratermeer over de jaren heen telkens een andere kleur aanneemt. Aangezien de beklimming ’s morgens om 4.30 uur begint, besluit ik ook in Moni twee nachten te blijven. Ik hoorde van andere mensen dat er wegens regen en wolken vanmorgen vroeg niet veel te zien was op Kelimutu. Heb daarom gevraagd of het ook om 9 uur ’s morgens kan. Dan heb ik meer tijd om uit te slapen, de meeste toeristen zijn dan al weer vertrokken. Weliswaar geen mytieke zonsopgang maar misschien wel droog en helder weer. Vanavond werd ik meegevraagd naar een plaatselijk bruilofstfeest. Ik heb het echtpaar, waarvan de bruidegom nogal bedrukt keek en de bruid een klein kind de borst gaf, de gebruikelijke gift in geld overhandigd. In ruil daarvoor gratis eten en drank. Arak en Bintang vermengd met lokale rode wijn. Ik maakte kennis met een Oost-Duitser van middelbare leeftijd, getrouwd met een vrouw uit Moni. Hij vertelde dat zijn vrouw naar verwachting vandaag zou bevallen. Het echtpaar woont afwisselend in Berlijn en in Moni. Het bruilofstfeest is vooral een avond van keiharde muziek (Engelse popsongs ‘meezingers’ vertaald naar het Indonesisch) drinken en veel dansen. De tieners zijn hip gekleed en de wat oudere dames hebben mooie sjaals van goudbrokaat om. Na zelf ook de nodige deank genuttigd te hebben, houd ik het feest om 9 uur voor gezien en keer terug naar m’n bungalow.