22 Oktober: Padua

Finel del Turco – Padua
Een mooie dag vol afwisseling. Fietsen, treinen en de Heilige Sint Antonius van Padua.
Na het ontbijt hebben we afscheid genomen van de eigenaren van de boerderij B&B Millefiori. Duizend bloemen, maar die zagen we niet. Alleen maar lege akkers. Gisteravond vertelde de boer ons dat hij 100 hectare grond heeft en er verschillende gewassen op verbouwt, onder andere mais en graan. Toen wij er waren, was alles van het land af.Soms zie je eind oktober bij ons in de buurt nog wel mais op het land.
Ons fietstochtje ging naar Rovigo vanmorgen. In Rovigo aangekomen was er een enorme markt waar van alles werd verkocht, groente, fruit, noten, snoep, banket, kleding, prullaria en poezen. Het was een gezellige drukte. Aan een paar agenten hebben we de weg naar het station gevraagd, want we wilden eerst een treinkaartje kopen en weten hoe laat de trein ging. De weg werd ons weer heel vriendelijk uitgelegd en toen we in het bezit waren van ons kaartje en wisten dat de trein twee uur later zou gaan, zijn we terug gegaan naar de markt, op zoek naar een cafeetje om koffie te drinken.
Daarna met fietsen en al in de trein naar Padua: een ritje van 40 minuten.
In Padua was het ook weer even zoeken naar ons overnachtingsadres, maar het ligt midden in het centrum, op een plein. Het was wel even gedoe met onze fietsen. Wij wilden ze niet zomaar ergens neerzetten en net toen Irma bezig was om haar fiets aan een regenpijp vast te binden, kwam er een taxi aan, die zonodig net op dat plekje moest staan. De chauffeur, een vrouw, vertelde mij dat de fiets daar weg moest, want zij moest er staan en als mensen uitstapten, zouden ze haar portieren beschadigen. En ze wees ons op de fietsenrekken. Daar moesten de fietsen staan. Met tegenzin hebben we dat maar gedaan: de fietsenrekken waren vol en die van ons moesten er naast staan. We hebben ze wel vastgebonden. Gelukkig bood de eigenaar van onze B&B aan om na sluitingstijd de fietsen in zijn winkel te zetten. Hij heeft een sierradenwinkel onderin het gebouw. Eind goed al goed.
En toen zijn we Padua gaan bekijken. Het was overal heel gezellig druk, want er zijn overal markten. In de eerste kerk die we binnen gingen, Santa Giustina, werd net een huwelijk gesloten. We mochten gewoon de kerk binnen en fotograferen.
Bovenaan het lijstje van Irma stond de basiliek van San Antonio. Het lage zonlicht verlichtte de kerk geweldig mooi. Een bijzonder bouwwerk, met koepels die aan de San Marco van Venetië doen denken en torens die op minaretten lijken. Eenmaal binnen wordt je overweldigd door een enorme binnenruimte. Jan kreeg meteen een bewaker op zijn dak die hem gebood om zijn camera in zijn tas te stoppen. Hij had stiekem al een foto gemaakt. Tegen mij (Irma) werd niets gezegd, terwijl ik mijn camera gewoon zichtbaar droeg, maar ik heb geen foto durven schieten. De basiliek had veel pracht en praal, geweldig om te zien. De tombe van Sint Antonius hebben wij met recht links in de kerk laten liggen: er stond een hele rij voor van mensen die de tombe even willen aanraken. Via het klooster van San Antonio zijn wij weer naar buiten gegaan en hebben onze wandeling door de stad voortgezet. Eenmaal weer bij de B&B aangekomen, konden onze fietsen in de winkel, waarna de eigenaar naar huis ging.
Wij gaan op zoek naar een hapje om de inwendige mens te versterken.